Ik zal me even aan je voorstellen. Ik ben Merel. 47 jaar jong (of oud, afhankelijk van hoe je het bekijkt) en getrouwd met Tom, mijn 54-jarige wederhelft. Samen hebben we een zoon van 18, Max. Grappig trouwens hoe snel dat gaat. Je knippert met je ogen en opeens zit je kind niet meer in een luier, maar achter het stuur van je auto.
Vijfentwintig jaar werk ik nu bij dezelfde bank. Tsjesuss, is het echt al 25 jaar?!? Zo lang al, als management assistente, waarvan de laatste vijf jaar met tegenzin. Ik had vroeger dromen, ambities zelfs. Maar nu? Nu tel ik vooral de dagen tot het weekend.
Tom is altijd al een harde werker geweest. Sales manager, internationaal, dus veel onderweg. Klinkt fancy, maar het betekent vooral veel zakenreizen en gemiste gezinsdiners.
We wonen in een keurige twee-onder-een-kapwoning in een dorp waar iedereen elkaar kent. Je weet wel, zo’n plek waar de buren een beetje bij je op de stoep staan zodra je iets in de tuin doet. Het is een prima dorp, maar het voelt soms alsof ik opgesloten zit in een soort van routine, met weinig prikkels.
Soms vraag ik me af of dit echt is wat we wilden toen we jong waren. Hadden we niet gedroomd van wilde avonturen en het veranderen van de wereld? En toch is dit waar we beland zijn. Het leven sluipt stilletjes in je dagelijkse routine en voor je het weet, zit je vast in een patroon dat je jaren geleden nooit voor jezelf had bedacht. Maar nu, terwijl Max ouder wordt en Tom druk is met zijn werk, voel ik dat er iets verschuift. Het lijkt alsof het leven me uitnodigt om opnieuw te kijken.
Dus hier sta ik, op de drempel van wat ze een ‘midlife crisis’ noemen. Maar weet je? Ik begin te denken dat het misschien geen crisis is, maar een kans. Een kans om opnieuw te ontdekken wie ik ben en wat ik wil. Een midlife metamorfose, zo noem ik het!
Wie weet waar dit naartoe leidt? Misschien eindig ik wel als yogalerares in Bali of schrijf ik het volgende grote Nederlandse literaire meesterwerk. Of misschien blijf ik gewoon hier, in mijn vertrouwde leven, maar met een nieuw perspectief.
Eén ding weet ik zeker: het wordt een interessante rit. En ik nodig je uit om mee te gaan. Dus, wie doet er mee aan deze middelbare ontdekkingsreis? Het belooft in ieder geval niet saai te worden!
