Soms vraag ik het me echt af, waar is die tijd gebleven? Het is alsof ik in een compleet ander leven ben gestapt. Iets van een tweede leven. Tja, laten we het erop houden dat het leven me een wake-up call gaf, die zo luid was dat zelfs mijn buren er wakker van werden!
Als ik eerlijk ben, weet ik het maar al te goed. Hoe zou ik het ooit kunnen vergeten? Het moment waarop mijn zorgvuldig opgebouwde leven instortte. En ja, ik koos er zelf voor om dat te laten gebeuren, onbewust.
Mijn leven werd op z’n kop gezet door een ontmoeting met een man die me ruw wakker schudde uit een diepe slaap. Een slaap waarin ik als een rups in mijn eigen kleine cocon zat, veilig en afgesloten, onaangeraakt door het leven zelf. Onbereikbaar voor wat er om me heen gebeurde. Tot dat ene moment. Die man dus. Maar eerlijk gezegd, dit gaat niet over hem. Nee, de essentie van mijn verhaal… dat is mijn midlife metamorfose.
Er opende zich een scheur in mijn cocon. (En nee, dat betekent niet dat ik plotseling een vlinder werd. Eerder een mot.) Plots was ik zichtbaar, voor de wereld, maar vooral voor mezelf. Het was alsof ik na lange tijd weer in het volle licht stond en het deed pijn aan mijn ogen. Misschien klinkt dit allemaal wat vaag, of zelfs zweverig. Maar ach, ze noemen me wel vaker zweverig en misschien is dat ook wel zo. Maar zweef ik niet juist omdat ik eindelijk de moed heb gevonden om los te laten? Los van verwachtingen, los van ‘moeten’, los van wie ik dacht te moeten zijn.
In dat licht ontmoette ik de schaduwen in mezelf. Ja, dat klinkt poëtisch, maar wat ik bedoel is dat ik geconfronteerd werd met mijn eigen donkere stukken. De shit waar ik eerder voor wegrende. En plots stond ik daar, oog in oog met de vragen waar ik geen antwoorden op had. Wie ben ik nu écht? Wat wil ik met mijn leven? Het zijn geen gemakkelijke vragen, maar wel noodzakelijke.
Het zorgvuldig opgebouwde leven dat ik kende, stortte in als een kaartenhuis. De kaarten dwarrelden om me heen en daar was de joker, die me met een triomfantelijke grijns aankeek. Maar weet je wat? Die joker? Die ben ik zelf. Dit was niet het einde, maar een nieuw begin.
Soms moet alles omvallen, zodat je kunt zien waar je fundering echt ligt. Dit is mijn verhaal en ik neem het roer weer in handen.
