Al langere tijd voel ik een diepe nieuwsgierigheid naar het leven: wat ons beweegt, hoe we groeien en hoe we onze eigen weg kunnen vinden, zelfs in de meest uitdagende tijden. Ik voelde altijd al een verbinding met de ongeziene wereld, maar onderweg raakte ik, net als velen, die verbinding kwijt. En ook de verbinding met mezelf.

Mijn leven werd steeds meer een aaneenschakeling van verplichtingen en verwachtingen. Ik was voortdurend bezig met presteren en voldoen aan wat anderen van mij vroegen. Hoewel alles aan de buitenkant klopte, voelde ik vanbinnen een groeiende leegte. Het was alsof ik vastzat in een routine die niet meer bij mij paste.

Toen gebeurde er iets wat mijn leven op zijn kop zette. Het was een moment waarop ik niets anders kon dan naar binnen kijken. Het dwong mij om oude (familie)patronen en beschermingsmechanismen los te laten en opnieuw te ontdekken wie ik ben en wat mij drijft. Deze periode van reflectie bracht me terug naar mijn kern. Het voelde alsof de lagen die me tegenhielden, afbrokkelden en plaats maakten voor helderheid en ruimte.

Die ervaring leerde me dat echte verandering begint met loslaten. Dat je pas echt kunt groeien als je durft te doorbreken met wat niet meer bij je past, met wat je tegenhoudt in je leven. Het was een proces van opruimen en vernieuwen, van opnieuw leren vertrouwen op mijn intuïtie en verlangen.

We ervaren verandering nog wel eens als een bedreiging, maar het is een uitnodiging om opnieuw te verbinden met jezelf en met wat belangrijk voor je is. Het kan intens zijn en tegelijkertijd brengt het je dichter bij wie je werkelijk bent. Het vraagt moed en het opent ook nieuwe mogelijkheden die je leven verrijken.

Met mijn verhaal wil ik je inspireren om ook stil te durven staan. Om te onderzoeken wat je tegenhoudt en wat je écht wilt. Er is zoveel kracht te vinden in je transformatie, in opnieuw beginnen en in het volgen van wat jou ten diepste raakt.