En weer zat ze alleen op dat bankje in de natuur. Ze voelde zich eenzaam, maar ze wilde zich groot houden. Ze mocht niet zeuren, want ze had het toch goed voor elkaar in haar leven. Bij elk gevoel van onrust pakte ze haar telefoon. Beetje swipen door sociale media en datingsites. Ze voelde zich daarna nog leger. Maar ze wilde niet toegeven aan dit gevoel.
Ik zat nu samen met haar op dat bankje. In ons gesprek kwamen haar tranen naar boven. Ze kon haar onrust toelaten. Openlijk toegeven dat ze zich soms eenzaam voelde. Dat ze zichzelf een leuke relatie toewenste, maar dat de mannen waar ze mee in contact kwam alleen maar fysieke interesse hadden.
Er vloog een ijsvogel voorbij. Een vogel met schitterende blauwe en oranje kleuren. Ik geloof dat het Universum ons tekens stuurt. Dit keer was het deze ijsvogel. Ik zocht de symbolische beschrijving op van de ijsvogel en las haar de tekst voor.
“Ik breng geluk en voorspoed naar de mensen die ik bezoek, zodat zij ook hun ware kleuren durven te laten zien. Ik wijs een ieder die dat zoekt de weg terug naar geluk. Het is zowel je reis als je bestemming.”
Ik vroeg haar in hoeverre zij haar mooie kleuren durfde te laten zien. Nauwelijks, zei ze heel zachtjes. Ze besefte dat ze zichzelf klein hield en daardoor ook nog eens in een slachtofferrol bleef zitten. Haar telefoon was haar afleiding om niet echt naar buiten te treden. En daarmee creëerde zij ook haar eigen eenzaamheid.
We maakten een vervolgafspraak voor een healingsessie. We gaan dan de diepte in via trance naar de basis waar het zichzelf klein houden is ontstaan. Ze is heel gemotiveerd om de weg terug naar haar geluk te maken.
