Hoe vaak heb jij al gehoord dat als je iets niet fijn vindt je dat moet loslaten? En dat je jezelf dan afvraagt, maar hoe laat je dan los? Is dat niet makkelijker gezegd dan gedaan?
Loslaten vinden we nog wel eens moeilijk, omdat je het gevoel hebt dat je daarmee de controle kwijtraakt. Alsof je in een leegte terecht komt en je niet weet wat je daarmee aan moet. Het voelt als springen in een ravijn en niet weten hoe diep het daar is en of je daar nog uit kunt komen.
Toch werkt vasthouden ook niet. Want hoe harder je iets onderdrukt, hoe meer ruimte het juist van je vraagt. Het is als het onder water willen houden van een opgeblazen strandbal. Stel je eens voor hoeveel kracht en energie het kost als je die bal constant en voor langere tijd onderduwt.
Een andere benadering om niet te willen loslaten, is om te mogen toelaten. Mag het gevoel dat je ervaart er zijn? Mag de angst voor het opzeggen van je baan, het verdriet voor het niet werken van je relatie, de onrust van je piekergedachte, je schaamte- en schuldgevoelens over je abortus er zijn? Zonder dat je er nog iets mee hoeft.
Het begint met het toelaten van deze gevoelens. Niets is zo krachtig als het omarmen van alles wat je eigenlijk niet wilt ervaren. Je maakt daarmee de weg vrij voor wat wèl werkt.
