De kunst van het luieren
Soms krijg je van het Universum subtiele signalen, kleine boodschappen die je vertellen dat het tijd is om een stapje terug te doen. Zo’n moment had ik laatst in de supermarkt. Terwijl ik door het gangpad liep, viel er opeens een pak babyluiers op de grond. Uit het niets, zonder dat iemand het raakte. Ik stond erbij en keek ernaar, vol verbazing. Wat wilde het Universum me vertellen?
Thuisgekomen bleef dat pak luiers door mijn hoofd spoken. “Ik heb zelf toch geen luiers meer nodig?” dacht ik. Maar toen kwam de aap uit de mouw. Tijdens het avondeten vroeg mijn zoon wat ik die middag had gedaan. “Nou,” antwoordde ik, “ik heb heerlijk geluierd.” En ineens viel alles op zijn plek. Vandaar die luiers!
Het idee van luieren, van nietsdoen, voelt vaak als een verboden luxe. We zijn zo gewend om altijd maar bezig te zijn, productief te blijven en ons nuttig te voelen. Voor veel mensen roept luieren een schuldgevoel op, alsof je iets fout doet door even te ontspannen. Maar waar komt dat gevoel eigenlijk vandaan? En wat gebeurt er als je het toch toelaat?
Diep vanbinnen heb ik altijd geloofd dat ik alleen door hard te werken mijn plekje in de wereld kan verdienen. Dat werd me vroeger al geleerd: goede cijfers op school, veel complimenten en zelfs een zakcentje als beloning voor mijn harde werk. Dat heeft zich diep genesteld in mijn overtuigingen en heeft me jarenlang gedreven om altijd maar bezig te blijven. Herken je dat ook bij jezelf? Dat idee dat je waarde afhangt van je productiviteit?
Maar wat als ik je vertel dat nietsdoen juist een bron van kracht kan zijn? Dat het een kunst is die je helpt om op te laden, te reflecteren en weer in balans te komen? Het Universum gaf me nog een signaal. Na het voorval met de luiers, zag ik op een rustige weg een schildpad lopen. Een schildpad, midden op de weg! Een prachtig symbool voor vertraging, voor het rustig aan doen. Het was alsof het Universum tegen me zei: “Neem de tijd. Vertrouw op het proces.”
Toen besefte ik dat ik echt een stap terug mocht doen. Ik ben volop gaan luieren, iets wat ik eerder nooit zou hebben gedaan zonder me schuldig te voelen. Wat ik ontdekte, was verrassend. In die momenten van nietsdoen kwam er een diepe rust over me heen. Mijn hoofd, dat altijd maar vol zat met gedachten en zorgen, begon langzaam leeg te raken. En daarna voelde ik me weer energiek, geïnspireerd en klaar om met frisse ideeën aan de slag te gaan.
Luieren is geen tijdverspilling. Het is essentieel voor je welzijn. Door je te ontspannen geef je jezelf de kans om te herstellen, om tot nieuwe inzichten te komen en om in contact te komen met je innerlijke zelf. Het is een uitnodiging om het leven op een zachtere, meer compassievolle manier te benaderen.
Dus, wat houdt je nog tegen? Laat de schuldgevoelens los. Luieren is niet alleen maar nietsdoen; het is een daad van zelfliefde. Het is de ruimte creëren waarin je kunt groeien, reflecteren en opnieuw kunt verbinden met je ware zelf. Het is een kunst, en zodra je die kunst verstaat, zul je ontdekken dat je er zoveel meer uit haalt dan je ooit voor mogelijk had gehouden.
Hoe je kunt beginnen met luieren
- Creëer een rustige, comfortabele plek waar je kunt ontspannen.
- Zet je telefoon en andere afleidingen uit. Dit is jouw tijd.
- Begin met kleine momenten van rust, zoals vijf minuten zitten en gewoon ademhalen.
- Luister naar je lichaam en geest; wat heb je nodig in dit moment?
- Geef jezelf toestemming om te genieten van nietsdoen, zonder schuldgevoel.
Herken je dit?
Vind je het moeilijk om te ontspannen en jezelf de tijd te gunnen om te luieren? Weet dat je niet de enige bent. Maar weet ook dat het mogelijk is om die overtuiging te veranderen. Het begint bij het maken van ruimte voor jezelf, bij het erkennen dat nietsdoen net zo waardevol kan zijn als hard werken.
Nietsdoen is zeker een kunst! Maar zodra je die kunst verstaat, dan is het dubbelop genieten. Van het nietsdoen en luieren. En van de positieve flow die daarna ontstaat.