Dat klinkt wel vaag hoor, mediteren
Wat doe je dan?Een beetje met je ogen dicht zitten en ademhalen? In kleermakerszit? Nou, dat is niks voor mij. Ik heb er ook de rust niet voor.
Zo dacht ik er ook over een aantal jaar geleden. Elke keer probeerde ik het weer. Ik kocht een meditatiekussen en ging zitten. Ogen dicht, adem in, adem uit. En wat was het druk in mijn hoofd. Mijn boodschappenlijstje vulde ik aan. Ik bedacht mij dat er nog een klusje op me lag te wachten. En oh ja, niet vergeten mijn vriendin te bellen. Ik stopte gelijk met mediteren. Veel te onrustig allemaal.
Totdat de stress te hoog werd in mijn leven. Vanaf dat moment pakte ik het mediteren toch weer op. En nu niet op een meditatiekussen, maar gewoon op een stoel. Of in het bos, zittend op een boomstronk. Ik begon met een paar minuten stil te zitten, voor me uit te kijken en niets te hoeven. En wat voelde dat onwennig in het begin. De vele gedachten struikelden over elkaar heen. Om maar niet te spreken van de onrust en gespannenheid die ik in mijn lichaam voelde.
Maar na verloop van tijd ging ik er van genieten. De gedachten kon ik observeren en ze ook weer laten gaan. Er kwam ook meer rust in mijn lijf. Die paar minuten werden er 10 en soms wel 20.
Mediteren helpt mij om zo veel mogelijk in het oog van de storm te blijven staan. Hoe onrustig het ook om mij heen is, ik blijf makkelijker bij mezelf. En het geeft me ook inzichten in mezelf en mijn patronen. Als ik nu eens onrust ervaar, dan zoek ik de stilte op en ga zitten. Ik krijg helder waar de onrust mee te maken heeft. En dat geeft inzicht en rust. Ik voel me energieker en meer ontspannen.
Niks vaags toch, dat mediteren?
