Ze kwam bij me, omdat ze het gevoel had geen kant op te kunnen. Ze zat vast en was op zoek naar vrijheid.
In het intakegesprek vertelde ze me haar familiegeschiedenis. We kwamen aan bij het levensverhaal van haar vader, die het nodige had meegemaakt tijdens de tweede wereldoorlog.
En toen hoorde ik het…. eerst zachtjes, maar het geluid werd steeds harder. Een hard gezoem dat gaandeweg het verhaal steeds meer om aandacht vroeg. Ik trok het gordijn opzij en zag een hele grote hommel, die steeds tegen het gesloten raam aan vloog.
“Deze hommel komt voor jou”, zei ik tegen mijn cliënt. “Wat heeft deze hommel jou te vertellen?” De tranen sprongen haar in de ogen; “de hommel kan geen kant op en hij zoekt vrijheid, maar hij vindt de opening nog niet.”
Ik deed het raam open en de hommel vond uiteindelijk zijn vrijheid. De hommel kwam datgene losmaken wat mijn cliënt mag laten gaan. Het was een teken van haar vader. Ze voelde het in haar hele zijn.
Tijdens de voorouderheling sessie lieten we haar vader aan het woord. Hij vertelde over wat hij had meegemaakt in de Tweede Wereldoorlog. En ook zijn moeder, haar oma, vertelde haar verhaal waarin ze zich heeft moeten verstoppen, waarbij ze het gevoel had geen kant op te kunnen.
Vader gaf in het gesprek aan dat hij de hommel had gestuurd, omdat hij zo graag zijn verhaal wilde doen. Over de pijn waar hij nooit over had gesproken en waar hij zich van wilde bevrijden. En niet alleen voor zichzelf, maar bovenal voor zijn dochter.
Een week later ontving ik de onderstaande woorden van de cliënt:
“Een paar woorden over mijn vooroudersessie bij jou. Woorden die er vorige week niet waren, toen was er alleen het gevoel dat er iets bijzonders was gebeurd.
Het bijzondere was en is dat hetgene wat heeft plaats gevonden zo voelbaar is, de eerdere afstand tot mijn vader en tot mijn beppe is liefde voor beiden geworden. En compassie, op een diep niveau me realiserend dat zij ook vast zaten in een familiepatroon.
Ik voel me bevrijd, ben los gekomen van dit familiepatroon en kan m’n leven leven zonder deze bagage. Ik ben opgelucht en dankbaar. Blij dat ik deze stap heb gezet en vooruit kan kijken.
En dan de hommel, dat was werkelijk een cadeau!”
